กูเขียนเองแม่งทุกเพลง กูทำแม่งทุกเย็น
เสือกมีพวกแซะไอ้พวกแขวะไอ้เศษสวะ
พวกนี้ไม่ได้เรื่อง หน้า Hee ไม่ใช่ประเด็น
ไม่ใช่จุดเพ่งเล็ง ไอ้พวกเห็นแต่ประโยชน์
ไอ้พวกนี้ไม่ใช่เพื่อน
พ่อแม่มึงโคตรเซ็งมึงตอนเปรี้ยวเอ็นจะด่าจะสอน
แต่สันดานไม่ได้เชื่อง ตอนด่าเหมือนโคตรเป็น
ความโง่แม่งโคตรเต็ม เลิกแซะว่าลูกทุ่งเพราะเพลงนี้
กูไม่ได้เอื้อน
เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว กูไม่ได้เอื้อน
ลูกคอมันมาเอง เอาเรื่อง
ทุกอย่างกูหยิบแอนด์จับง่ายไม่เอื้อม
ภูมิใจสะอึกสะอื้น ร้องไห้ เอื้อน
เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว กูไม่ได้เอื้อน
ลูกคอมันมาเอง เอาเรื่อง
ทุกอย่างกูหยิบแอนด์จับง่ายไม่เอื้อม
ภูมิใจสะอึกสะอื้น ร้องไห้ เอื้อน
ไม่เคยเห็นตัวเองไปด่าใคร แต่ทำไมพวกมึงต้องด่ากู
ถ้าพูดถึงเกรดเราคนละรุ่นมึงแค่วัยว้าวุ่นที่ได้แค่ด่าครู
ตอนนี้กูพร้อมโบยบิน มึงได้แค่ปีนบันได
ขณะที่ Quarantine กูยัง Call in line นัดอัดเพลงแล้วไปโลด
โทษทีว่ะกูของ Earth
Mingshanจัดให้ทีสักสอง Verse
เกิดหลังเกิดก่อนไม่เคยถือ
เพราะว่ามีสองมือและสมองสนอง First
เชื่อจนจิตกระจ่าง
เอื้อนจนติดตลาด
เพื่อนกูติดประกาศ
แม่งภูมิใจว่ะ
เรื่องที่ผิดประหลาด
ด่าจนเป็นประสาท
ไหนขอถามอย่าง
กูเหมือนใครป่ะ
Esan เดินมาอย่างไกล
ไม่เคยเดินอย่างใคร
ที่เห็นมันเป็นสไตล์
ไม่ชอบก็ปิดไป
มันเป็นความคิดลิขิตไมค์
อักขระกู Real shit เต็มสิบไทย
พอดีกูเอื้อนเป็นชีวิตเป็นจิตใจ
เธอหลงมาในห้องเชือดกูเลยเอื้อมไปปิดไฟ
กูเขียนเองแม่งทุกเพลง กูทำแม่งทุกเย็น
เสือกมีพวกแซะไอ้พวกแขวะไอ้เศษสวะ
พวกนี้ไม่ได้เรื่อง หน้า Hee ไม่ใช่ประเด็น
ไม่ใช่จุดเพ่งเล็ง ไอ้พวกเห็นแต่ประโยชน์
ไอ้พวกนี้ไม่ใช่เพื่อน
พ่อแม่มึงโคตรเซ็งมึงตอนเปรี้ยวเอ็นจะด่าจะสอน
แต่สันดานไม่ได้เชื่อง ตอนด่าเหมือนโคตรเป็น
ความโง่แม่งโคตรเต็ม เลิกแซะว่าลูกทุ่งเพราะเพลงนี้
กูไม่ได้เอื้อน
เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว กูไม่ได้เอื้อน
ลูกคอมันมาเอง เอาเรื่อง
ทุกอย่างกูหยิบแอนด์จับง่ายไม่เอื้อม
ภูมิใจสะอึกสะอื้น ร้องไห้ เอื้อน
เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว กูไม่ได้เอื้อน
ลูกคอมันมาเอง เอาเรื่อง
ทุกอย่างกูหยิบแอนด์จับง่ายไม่เอื้อม
ภูมิใจสะอึกสะอื้น ร้องไห้ เอื้อน
มาตอนคนฟังเชื่อ
พายามเอื้อน
ไอ้เราเอื้อเฟื้อ
เสือกหน้าเลือด
ไม่ฆ่ากูเคลือบ
ไม่เอาเพื่อน สาบานกรีดเลือด
ครอบครัว ไปไหนไปต่อเนื่อง
จังหวะดีเเล้วเราเคลื่อน
เพชรยังรู้สึกมีขี้ตมเปื้อน
Fresh & straight ความรู้เฟื่อง
กู President of esan
Sign เหมือนเลขสาม
เเล้วตบพวกหยาม
ใช้คำเป็นหนาม
มาตรฐานไม่หวือหวา
มาตรฐานเชิงหรูหรา
เป่าหูไม่ได้ หูหนา
บูชากู ไม่ใช่เรียกป๋า
เหี้*นี่อาจารย์ นั่นตำนาน
กูประวัติศาสตร์ เด็กศึกษาเอาวิชา
โดยบิดามารดา
นั่นโคลนพี่อิล ก๊อปเกรดเอพี่อิล
เฮ้ยนั่นลูกพี่อิล กี่ปีพี่เเกยัง Kill
ส่วนนี่หลาน VONG เหลน VONG
อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง
พอดีไปรัชโย
เจอ ลื่อ ลืบ & ลือ Rachyo
Esan เดินมาอย่างไกล
ไม่เคยเดินอย่างใคร
ที่เห็นมันเป็นสไตล์
ไม่ชอบก็ปิดไป
มันเป็นความคิดลิขิตไมค์
อักขระกู Real shit เต็มสิบไทย
พอดีกูเอื้อนเป็นชีวิตเป็นจิตใจ
เธอหลงมาในห้องเชือดกูเลยเอื้อมไปปิดไฟ
กูเขียนเองแม่งทุกเพลง กูทำแม่งทุกเย็น
เสือกมีพวกแซะไอ้พวกแขวะไอ้เศษสวะ
พวกนี้ไม่ได้เรื่อง หน้า Hee ไม่ใช่ประเด็น
ไม่ใช่จุดเพ่งเล็ง ไอ้พวกเห็นแต่ประโยชน์
ไอ้พวกนี้ไม่ใช่เพื่อน
พ่อแม่มึงโคตรเซ็งมึงตอนเปรี้ยวเอ็นจะด่าจะสอน
แต่สันดานไม่ได้เชื่อง ตอนด่าเหมือนโคตรเป็น
ความโง่แม่งโคตรเต็ม เลิกแซะว่าลูกทุ่งเพราะเพลงนี้
กูไม่ได้เอื้อน
เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว กูไม่ได้เอื้อน
ลูกคอมันมาเอง เอาเรื่อง
ทุกอย่างกูหยิบแอนด์จับง่ายไม่เอื้อม
ภูมิใจสะอึกสะอื้น ร้องไห้ เอื้อน
เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว กูไม่ได้เอื้อน
ลูกคอมันมาเอง เอาเรื่อง
ทุกอย่างกูหยิบแอนด์จับง่ายไม่เอื้อม
ภูมิใจสะอึกสะอื้น ร้องไห้ เอื้อน